Als ik LOOK-A-LIKE hoor dan denk ik aan KLONEN, aan TWEELINGEN. Klonen en één-eiige tweelingen hebben identieke DNA structuren.
In oktober 2007 verscheen er een interessant intervieuw met fotografe (in een vorig leven was ze beeldhouwdster) Alison Jackson. Zij maakt paparazzobeelden met look-a-likes. "Niets van wat je ziet is echt" zegt ze. Ze wil niet choqueren met foto's zoals Queen op het toilet, maar wil laten nadenken over de grens tussen werkelijkheid en waarheid. Je kan een beeld maken van iemand, maar hoe realistisch het ook is, echt is het nooit. Intrigerend is de spanning tussen afbeelding en werkelijkheid, beeld en realiteit. Hoe mythes en iconen kunnen groeien uit beelden. De macht van het beeld is enorm. Zij wil aantonen dat de realiteit soms gekker is dan je eigen fantasie. Ook wil ze de explosieve groei van de celebrity cultuur aan de kaak stellen: sinds iedereen middenklasse kan worden, kan ook iedereen beroemd worden. Daar staat blijkbaar geen rem op.
Om haar denkpiste terug te brengen tot de DNA problematiek kan je je afgevragen wat de grens is tussen wetenschap en realiteit? Je kan een kloon maken van iemand maar wordt hij dan identiek aan de vorige? Als je beschikt over de financiële mogelijkheden, kan je je dan laten klonen om verder te leven?